Cory Doctorow - Makers

‘Dit is Lesters werkplaats,’ zei Perry toen ze door een dubbele klapdeur in een rommelige, wondere wereld terecht waren gekomen. Zo schoon en netjes opgeruimd als Perry’s domein was geweest, zo vrolijk chaotisch was de ruimte van Lester. Zijn rekken waren niet ordelijk, maar volgepropt met enorme hopen fantastische troep: tweedehands bruidsjurken, gipsen standbeelden van bowlende apen, doosvormige vliegers, kniehoge tinnen geharnaste ridders, schelpen beschilderd met de Amerikaanse vlag, actiefiguurtjes van presidenten, imitatiejuwelen en antieke hoestbonbonblikjes.

‘Je kent toch dat gezegde dat een beeldhouwer begint met een blok marmer en gewoon alles weghakt wat niet bij het standbeeld hoort? Alsof hij het standbeeld in dat blok echt kan zíen? Dat heb ik met afval: als ik die dingen op de schroothopen of tussen het afval langs de weg zie liggen, wéét ik gewoon hoe het allemaal bij elkaar past – zo bijvoorbeeld.’

Hij dook onder een van de werktafels en hees een enorm drieluik omhoog, gemaakt van drie rechtopstaande autodeuren die met scharnieren aan elkaar vastzaten. Hij vouwde het voorzichtig open en zette het als een scherm op de gebarsten betonnen vloer. Aan de binnenkant waren de autodeuren helemaal ontmanteld en opgepoetst tot ze glommen als zilver. Ertegenaan waren allerlei lege platgeslagen blikjes in de vorm van tandwielen, schachten, springveren en andere mechanische onderdelen gepuntlast.

‘Dit is een mechanische rekenmachine,’ zei hij trots. ‘Met ongeveer de helft van de rekenkracht van Univac. Ik heb alle onderdelen gefreesd met een lasersnijder. Het werkt zo: je vult deze trechter met G.I. Joe-hoofdjes en die met Barbiehoofdjes. Dan draai je aan deze slinger hier en valt er in die container daar precies het aantal M&M’s dat gelijk is aan het product van die twee waarden.’ Hij gooide drie afgesleten G.I. Joe-hoofden in de ene trechter en vier ontlichaamde Barbies in de andere en begon langzaam te draaien. Een muziekdoos naast de slinger speelde een trage, onregelmatige versie van een kinderdeuntje terwijl honderden tandwieltjes, niet groter dan munten, begonnen rond te draaien, schakelaars omzetten en springveren aanspanden of lieten losschieten. Toen het deuntje een paar keer was herhaald, vielen er twaalf bruine M&M’s in een uitgestoken rubberen hand. Hij haalde ze er een voor een uit en bood ze haar aan. ‘Wees gerust, deze komen niet van de dump,’ zei hij. ‘Ik koop ze in bulk.’ Hij draaide haar zijn brede rug toe en trok een kolossale verzinkte wastobbe vol bruine M&M’s naar zich toe. ‘Gegevensopslag!’ zei hij.